Het verharde stuk voor de school

Ze mompelde mee met de tekst . Langzaam gingen haar ogen dicht, wat hield ze toch van die warme zon. Op dit moment kreeg ze weer zin om gitaar te spelen, ze hield zo van dat ding. Je kon dat misschien ook wel een verslaving noemen, maar voor haar viel dat gewoon onder muziek. Drummen was ook fijn, kon ze ook even haar agressie uitte , op een één of andere manier.

Dana Elle kende het nummer dat Abigail mee aan het nurien was.(hoe je dat dan ook schrijft) Ze vond het wel een leuk nummer ook al was ze niet al te erg fan van rap. Ze vond dat er soms wel een mooi stuk in zat alleen te tekst vond ze vaak beledigend of nergens op slaan. Er waren vast ook wel goede rappers maar zij had een hele uitgesproken mening en veel te veel vooroordelen.

'Zullen we zo naar een muziek lokaal gaan. Ik heb zin om gitaar te spelen. Of te drummen.' zei ze nog steeds zonder dat ze naar Dana keek, die wist wel dat ze het tegen haar had. Haar haren had ze zwart geverfd, een gewaagde kleur volgens vele, maar omdat ze een lichtkaramel gekleurde huid had stond het haar wel. Het zou zo kunnen dat ze binnen een week weer terug was gegaan naar haar naturel gekleurde haren maar het zou ook zo kunnen dat ze een halfjaar rond zou lopen met de zwarte haren.

Dana Elle haar keel was droog dus knikte ze alleen maar. Hopelijk ahd Abigail haar knikje gezien en zo niet dan was het jammer voor Abigail. Dana ging dan wel weer oefenen aan een nieuwe stuk want ze had al een idee waar hij over ging. Raf spookte weereens door haar hoofd en nu ging ze die gedachtes even goed benutten en er een stuk over schrijven. Zo moeilijk zou het ook weer niet zijn want ze bleef maar aan hem denken.

Net voordat Dana had geknikt opende ze één oog en zag wat ze deed. Ze duwde zich omhoog en pakte haar handdoek bij de punt en vouwde hem vlugjes en slordig op. 'Oke, kom.'. Nu stond ze helemaal op en liep alvast vooruit naar de school, iets van kleren aantrekken deed ze niet, die had ze nieteens mee.

Dana Elle keek haar even verbaasd aan en stond toen snel op. Ze had in een hoekje haar broek gelegd en trok hem al lopend aan. Het ging met veel moeite maar het was haar wel gelukt. Ze keek naar Abigail en vond het stoer dat ze zonder iets verder aan te trekken de school in liep. Dat zou zij nooit maar dan ook nooit willen en durven.

Verder bij het muziek lokaal?
Dan heeft Abi wel haar kleren aan hoor,en haar gitaar mee.xd
-
Abigail liep de school binnen, een paar blikken kreeg ze toegeworpen maar keek recht door de mensen heen. Waarom zou ze om hun mening geven, ze moesten haar gewoon nemen als ze was, schaamteloos dus.

Ik ga reageren bij muziek lokaal.

Evan skate over het verharde stuk van de school. Hier kon hij makkelijk skaten. Hij sprong, zijn skateboard draaide en hij landde er weer op, zonder te vallen. Hij had zijn pet achterstevoren gekeerd, hij had een wit shirt aan en een simpele zwarte joggingsbroek met zijn sneakers eronder. Er was wel wind, maar deze was niet zo koud en verder scheen de zon gewoon fel. Heerlijk was dat.

Met een vrolijk gekleurd strapless jurkje aan liep Trinity met klikkende hakken het verharde stuk op. Het zag er misschien als een raar contrast uit om zo over dit stuk te lopen waar vooral skaters kwamen. Eigenlijk was ze niet bepaald naar iets opweg en was ze zoals gewoonlijk haar les aan het skippen en wachtte ze tot ze iemand tegen zou komen. Haar blik ging naar de skater, in eerste instantie herkende ze hem niet, met een glimlach ging ze tegen een soort hek aan staan terwijl ze hem in de gate bleef houden.

Evan greens terwijl hij skate en maakte nog zo'n stunt als daarnet, hier ging het net goed en hij stapte van zijn skateboard af. 'Beschadeging.' Treurde hij eventjes in zichzelf en haalde toen zijn schouders op. Dan maar een keer laten maken. Hij keek even het verharde stuk voor de school over, het was niet zo druk, dus zijn ogen vielen op een bekend meisje, zij keek ook naar hem. Hij herkende haar van zijn les en ze had gevochten met Claire.

Trinity bleef onverstoord naar de jongen, ze sloeg haar ogen niet neer toen hij ook naar haar keek. Al snel herkende ze hem nu hij niet in beweging was. Fack, schoot er door haar gedachte heen, dit had zij weer. Dit was de invalleraar + leerling, en ze had hem 1 keer gezien toen ze in zijn les zat en eigenlijk niet veel soeps uitgevoerd had, maar toen was hij bezig geweest met Claire en natuurlijk was hij 1 van de 2 leraren die hen uitelkaar getrokken had. Maar dat was niet waardoor ze een soort van 'schrok' het probleme was vooral dat ze nu in een les hoorde te zitten.

Evan liep rustig naar Trinity toe met zijn skateboard in zijn handen en ging rustig naast haar staan. 'Lesje aan het skippen?' Vroeg hij grijnsend aan haar en keek naar het beschadigde stukje van zijn skateboard. Hij zuchtte, maar keek Trinity daarna grijnsend aan. 'Je weet dat ik je nu aan kan geven?' Vroeg hij aan haar en haalde een hand door zijn haren. Hij zou haar niet verklikken, maar hij vond het grappig om die frustratie op te wekken.

Trinity keek hem aan "Eigenlijk wel." zonder dat ze het erg in had volgde ze zijn beweging door met haar eigen hand door haar bos haren te strijken. Er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht en ze hield haar hoofd wat schuin terwijl ze hem aankeek "Maar dat ga je toch niet doen?" vroeg ze op poeslieve toon.

Evan keek haar grijnsend aan en schudde zijn hoofd. 'Wat ik eerder heb gezegd; het is je eigen keus als je wilt spijbelen en hierdoor goede lessen mist. Maar maak je geen zorgen, ik heb ook vaak geskipt en ik heb het best goed gedaan.' Lachtte hij en besefde dat het best eigendunkerig klonk, maar dat maakte hem niet uit. Hij glimlachte even kort naar haar.

Trinity grijnste "Inderdaad." oké lerares worden was nou niet haar droombaan, maar het was beter dan in de goot belanden. "En wat heb je aan het uitrekenen van de cosinus van een driehoek als je bezig bent met ballet pasjes?" zei ze op droge toon. Oké dat gedeelte had ze nog wel meegrekgen van wiskunde, maar de rest kon net zo goed in het grieks opgeschreven worden. Het was even onbegrijpelijk voor haar.

Evan lachtte. 'Ik weet niet eens waar je het over hebt.' Greens hij. 'Ik ben alles daarvan alweer vergeten.' Voegde hij eraan toe en zette zijn pet goed op zijn hoofd. 'Ach ja, het is ook niet nodig.' Zei hij. Hij keek naar Trinity en nam haar in zich op, het was best een mooi meisje, maar hij wou Claire al, dus ze had pech. 'Had jij niet met Claire gevochten?' Vroeg hij aan haar en glimlachte bij Claires naam.

Trinity lachtte, dit was tenminste een leraar, als was hij er maar half 1, die begreep waarom wiskunde gewoon onnodig was om te leren. Ze zag zijn blik over haar haan gaan, maar reageerde er niet op. Ze trok een wenkbrauw op, dat had hij dus wel onthouden. Nog steeds had ze enkele blauwe plekken op haar schouder zitten, al waren ze ondertussen groenig gekleurd door genezing. "Ja hoezo?" vroeg ze vriendelijk. Het glimlachje was haar niet ontgaan, iets waardoor er een gedachte in haar opkwam die haar een glimlachje opbracht.

Evan lachtte even en keek voor zich. 'Niets.' Zei hij toen maar, hij wou Claire, maar wist niet of zij hem wou. En anders moest hij het maar gewoon opgeven, hij had geen zin in moeilijk gedoe. Maar hij zou wel zijn best gaan doen, hij glimlachte. 'Het maakt ook niet uit. Hebben jullie elkaar veel pijn gedaan?' Lachtte hij, hij vond die bitchfight wel grappig.

Trinity haalde haar schouders zorgeloos op "Een paar blauwe plekken, ik weet niet hoe het met degene die jij Claire noemt afgelopen is." ze had haar naam eigenlijk nooit geweten, maar ze zou wel zo heten als Evan haar zo noemde. "Ik ben trouwens Trinity." ze glimlachte charmant naar hem.

Evan glimlachte. 'Dan zal het vast ook zoiets bij haar zijn.' Hij keek even naar Trinity toen ze zo charmant glimlachte en haar naam zij. Hij greens. 'Evan. Misschien wist je het al.' Zei hij tegen haar, en anders wist ze het nu. Hij keek het verharde stuk over.

Trinity schudde haar hoofd waardoor haar haren speels mee sprongen. Het was dat er een slag in zat, anders had het er waarschijnlijk niet uitgezien, of was het niet opvallend. "Helaas nog niet." ze ging wat rechterop staan en deed onopvallend een stapje in de richting van Evan. Haar blik ging naar het skateboard, hij was abrupt gestopt.

Evan grijnsde. 'Dus je wilde me wel kennen.' Zei hij en keek haar met een uitdagende glimlach aan, hoewel hij wist dat hij niet met andere meisjes hoorde te gaan, kon een klein beetje flirten geen kwaad. Hij volgde Trinity's blik naar zijn skateboard en trok een gezicht, omdat hij zich de beschadiging weer herinnerde, balen.

Trinity keek weer terug naar Evan en grijnste op een uitdagende en innemende manier "Totaal geen problemen mee" haar Franse accent was duidelijk te horen. Het gaf haar altijd wat exotisch, al vond ze dat zelf. Er waren genoeg jongens voor gevallen. "Valt het nog te maken?" hiermee doelde ze op het skateboard, al hield ze haar blik op zijn gezicht gericht.

Evan grijnsde naar haar en keek naar de beschadiging. 'Het valt nog mee, dus ik denk wel dat het kan.' Glimlachte hij en draaide zich half naar haar om. Eigenlijk mocht hij dit wel doen, Claire was immers weggerent toen hij haar kuste. Maar hij was wel verliefd op haar en dat hield het tegen om gelijk volop met Trinity te gaan flirten. Maar een scheve glimlach lag om zijn lippen.