Gemengde les; zang [met of zonder begeleiding].

Dana Elle schoot in de lach,' Nee ik hou het bij piano zang is jou ding en piano de mijne. Als je kijkt naar iedereen om je heen dan ben ik ver onder de maat. Verwacht niet dat ik net als hun kan zingen.' Ze lachtte en keek voor het eerst sinds een lange tijd weer de klas in. Het was wat stiller geworden en overal waren mensen aan het oefenen. Dana Elle viel er voor haar gevoel een beetje buiten dus ze verwachtte niet dat ze hier ooit aan zou worden gelaten vanwege haar zang.

Raf haalde zijn schouders op. Hij dacht dat iedereen wel kon leren zingen. Maar misschien was hij wel een beetje bevooroordeeld en vond hij Dana's stem daardoor mooier dan anderen dat vonden. Dat maakte hem niks uit en hij haalde zijn schouders op. Dan misten zij wat hoor. Maar hij zag zichzelf inderdaad nog geen piano spelen. Voor hem had de piano nog steeds iets onbereikbaars en iets van status eromheen.

New
~~~
De deur van het zanglokaal stond open, en door de hele gang waren de verschillende stemmen en geluiden te horen. Er ontbrak er echter eentje, een stem die al meer dan een half jaar niet meer in het lokaal te horen was geweest. Waarschijnlijk was er niemand die het opviel. Niemand behalve het meisje dat tegen de muur tegenover de open deur geleund stond, net buiten het zicht van degenen die daar binnen waren. Er lag een onleesbare uitdrukking op Miriam's gezicht, maar haar handen waren achter haar rug gebald. Ze mistte het lokaal, hoe ze zich daarbinnen altijd de koning te rijk had gevoelt. Hoe mensen haar altijd vol bewondering aankeken, nee, aanstáárden wanneer ze haar mond opentrok. Nu was die tijd echter verleden tijd, voltooid verleden tijd. Al voelde het dan aan als onvoltooid.

Jenn stond in de deuropening van het lokaal, en zag een klas vol mensen zitten, en een leraar. 'Is dit het lokaal voor zang?' vroeg ze, naar de leraar kijkend. Ze keek het lokaal rond, naar de kinderen die haar aanstaarden, en ze staarde terug, waardoor ze hun blik afwendden. Het zag er wel uit als een muzieklokaal, dus ze zou vast goed zitten, dacht ze.

Cathleen kwam de zang lokaal in. Tot haar ongenoegen zag ze dat er al heel wat mensen waren deze keer, ze zuchtte diep en rolde met haar ogen. Kan er nooit eens een lokaal zijn waar geen mensen waren? Dacht Cathleen in zichzelf, ze zuchtte nogmaals en ging tegen een muur staan. Ze ging gewoon luisteren naar de anderen. Mooi niet dat zij haar mond open zou doen om te gaan zingen. Ze keek naar een meisje die vroeg of dit het zang lokaal was, voor een tweede maal rolde ze met haar ogen. Dat meisje maakt zeker een grapje? Tuurlijk is dit het zang lokaal je hoort toch mensen zingen? Dacht ze sarcastisch.