Meisjes slaapzaal 2.

Het is een hele grote rechthoekige ruimte. Je hebt een simpel houten bed, met een dekbed met kleur naar keuze. Onder je bed heb je lades, dit is je kast voor kleren en andere spullen, je hebt een kleine bijzettafel met lampje erop. Je hebt twee buurvrouwen en voor de rest nog allemaal meiden om je heen. Het is helder en open. Grote ramen, waarvan de gordijnen in de avond dicht gaan.

Personen: Veel.
Regels: Doordeweeks moeten 11 uur de lichten uit.

Katty legde haar trollie op haar bed en riste hem op. Ze wist niet hoe, maar ze had een groot deel van har kleren erin weten te proppen. Voorzichtig haalde ze de rokjes en broeken uit en legde het in de bovenste lade. Haar jurkjes kwamen ernaast te liggen. De shirtjes kwamen in de la eronder en namen de hele ruimte in. Daarnaar kwamen de onderbroeken en bh's. Ze had nog maar 1 lade over voor de rest van haar spullen, en dat werd maar haar make-up. Als snel had ze een groot deel van haar koffer uitgepakt. Haar schoenen stalde ze naast haar bed uit. Het waren er zoveel dat het eerder op een schutting leek. Alles wat er nog in zat liet ze er ook in, dat was toch niet zo belangrijk en zou ze straks wel uitstallen. Ze schoof hem onder haar bed en haalde een jurkje uit de bovenste laden.

Sithis had net alles uitgepakt en opgeborgen. Ze ging languit op haar bed liggen en rekte zich uit. "hell yeah," mompelde ze tevreden. Haar lichtroze haar lag uitgespreid over het kussen en haar borstkas ging gelijkmatig op en neer. Het bleef ongelooflijk, een droom, en toch was het echt zo; ze had er alweer een jaar op zitten op de school van haar dromen en nu ging ze aan een nieuw jaar beginnen. Ze glimlachte bij zichzelf.

Even keek Katty naar het meisje wat in zichzelf praten maar al snel concentreerde ze zich weer op het jurkje. Snel trok ze haar rokje en hemdje uit en wisselde ze in voor het jurkje. Het was nog best zomers weer dus hierin lopen kon geen kwaad. Uit haar schoenencollectie haalde ze een paar roze gekleurde slippers en trok die ook aan.

Sithis merkte dat iemand even een blik op haar wierp. vreemd, dacht ze, hoe je het kan voelen als iemand naar je kijkt, ookal is het maar enkele seconden. Ze keek even op, maar bewoog verder miet; school was nog niet ècht begonnen, dus ze was van plan lui te zijn nu het nog kon en dat betekende niet meer beweging dan absoluut noodzakelijk.

Vrolijk begon ze met lopen en maakte een huppelpasje voor de deur. ''Doei.'' zei ze vrolijk, Ookal zou het meisje het misschien irritant vinden, het was toch gewoon beleefd om dat te doen?

Sithis glimlachte en zwaaide even. "Doei," riep ze vriendelijk terug. Ze ging wat rechterop zitten en zicht in het kastje naast haar bed naar haar boek, dat ze nu al kwijt had weten te raken. Toen realiseerde ze zich dat het gewoon naast haar lag. Ze grinnikte en sloeg het open.

Marina liep de grote kamer in, en zocht even naar het bed dat ze van haar kon noemen. Helemaal van haar, en geen domme kindjes die dachten dat ze stoer waren door haar bed in te palmen. Ze dropte in vijf minuten al haar kleren en haar rotzooi in de kast. Ze zette haar baret goed en glimlachte bij zichzelf: Ze was klaar om deze school te verkennen.

Dana Elle liep de slaap zaal in en gunde even niemand een blik. Ze besloot het bed te nemen dat het dichtst bij de muur was en liet haar rugzak op het bed vallen. Ze ritste met een snelle beweging haar rugzak open en haalde daar een tekenblok en een potlood uit. Ze wilde even rustig kunnen tekenen en dat zou alleen kunnen wanneer ze alleen was en dat betekende dat ze de school af zou zoeken naar een rustige plek om gewoon normaal te tekenen. Ze trok haar vest even uit en haar shirt van Green day kwam te voorschijn. Ze was er best trots op want ze had hem gekregen van de leadzanger himself! Toen pakte ze alles wat ze nodig had bij elkaar en liep naar de deur die achter haar met een harde klap dicht viel.

'Doei?'Zei Marina verbaasd, tegen niemand in het bijzonder. Dat ene meisje had haar spullen ergens gedropt en naar buiten gegaan. Vanwaar zo'n haast?

Samen met Alisle liep Katty naar haar kamer. Hoe verder ze van het feest was hoe vrolijker ze werd. ''Ga je mee of ga je zelf alvast omkleden?'' vroeg ze toen ze voor de deur stonden. Ze vond het steeds erger dat ze niet met haar op de slaapkamer lag, maarja, nu was er niets meer aan te doen.

'Ik wil je kleren wel eens zien...' antwoordde Alisle, weer een stuk vrolijker nu ze weg waren van dat uit de hand gelopen feest. 'En je andere spulletjes. Ik kom wel even jouw plaatsje bekijken, daarna de mijne. Kay?' vroeg ze. Kay was een oud stopwoordje, afgeleid van okay. Ze was er een tijdje mee gestopt toen ze een jongen was tegengekomen die Kay heette, maar zoals dat gaat met stopwoordjes komen ze altijd wel eens terug. Alisle opende de deur en keek naar binnen. Het lichtknopje zat op dezelfde plek als in haar kamer, dus die had ze zo gevonden.

''Nou, ik ga iets makkelijks aantrekken hoor. Dus gewoon een trainingsbroek met gympen en hempje.'' zei ze grijnzend en opende de deur. Zachtjes keek ze om het hoekje om te kijken of er iemand was, niemand gelukkig. Nog voor ze bij haar bed stond trapte ze haar hakken uit en rende er toen snel op af, voordat ze het vergat. ''Welkom in mijn slaapzaal.'' riep ze alsof ze in cribs zat.

'Wauw, beautiful!' riep Alisle uit. Ze draaide een rondje om alles te bekijken. Het zag er gezellig uit. Ze huppelde naar Katty's bed en streek even over de lakens. 'Gezellig hier zeg. Oh, ik heb eigenlijk alleen nog maar de spullen op mijn bed gedropt en de rest onder het bed geschoven, ik heb de meiden nog niet eens allemaal ontmoet geloof ik. Maarja, we zullen wel zien of er iemand is zo.' Ze glimlachte en ging op het bed zitten. 'Ik hoop dat je wel een bloemetjeshemdje hebt?' Het was half een grapje en half echt.

''Natuurlijk, ik heb daar 2 van ofzo.'' zei ze terwijl ze in haar kastje keek voor haar trainingsbroek. Ze haalde hem eruit en knoopte haar spijkerbroekje los. Zonder dat ze wat deed viel die op de grond en kon ze er zo uitstappen. Terwijl ze naar Alisle keek trok ze haar broek aan en de rest van de spullen die ze nodig had (sorry k wilde het even niet allemaal beschrijven.xd) . ''Ik ben klaar.'' riep ze en stak haar vuist in de lucht als teken van overwinning,

Na enkele uren weg te zijn geweest, stapte Marina weer de slaapzaal binnen. Er was serieus geen enkele plek te vinden waar het stìl was. En ook de slaapzaal was een slecht idee, maar iets anders kon ze moeilijk doen. Ze zag een paar meisjes praten, maar lette niet op hen. Ook niet of er iemand was die ze kende. Ze liet zichzelf op haar bed vallen en kwam met een plof neer op de matras.

Dana Elle liep met een vermoeid hoofd de slaapzaal in. Ze had geen zin in gezelschap. Haar hoofd deed pijn en haar bed lag er te lekker bij. Voor ze het zelf besefde lag ze al op het bed en schopte haar schoenen uit.

Marina zag Dana de zaal inlopen en de schoenen uitschoppen. Waarschijnlijk wist ze het zelf niet, maar één van de schoenen raakte Marina recht in haar gezicht. 'Nooit leren mikken?'Vroeg Marina geïrriteerd. Ze wreef over haar pijnlijke neus die in haar verbeelding meteen gebroken was.

Dana Elle keek geïriteerd naar het meisje dat tegen haar was gaan praten. Toen pas zag ze dat het Marina was.' Ohh ik heb wel leren mikken waarvoor denk je anders dat hij in je gezicht kwam? Het was zeker niet perongeluk.' Haar Grijns stond gemeen en spottend. Ze draaide zich weer van haar vandaan maar waarschijnlijk was dit gesprek nog niet afgelopen.

Marina begon te lachen. 'Wat maak jij toch goeie grappen,'zei ze spottend. Zelfs iemand van twee jaar jonger kon best de pest aan je hebben. Ze merkte dat Dana plots met haar rug tegen haar stond. Dat gaf haar moed, al wist ze zelf niet waarom.

Dana Elle kon het niet laten en er ontstond een grote grijns op haar gezicht.' Ik weet het je hoeft me niet de hemel in te prijzen.' Ze had geen zin om Marina recht aan te kijken dus ging ze weer op haar bed liggen en sloot haar ogen. Waarom kon ze niet gewoon inslaap vallen en moest Marina nu weer in de slaapzaal zijn.

'Ja, alleen jammer dat alles wat je zegt een grote grap is,'zei Marina met enige ironie. 'Oh ja, ik ben geen medusa; Je mag me best aankijken,'zei Mari. Om de één of andere reden vond ze het leuk om "gemeen" tegen Dana te doen, was leuk.

Dana Elle keek geïriteerd Marina's kant uit.' Ik probeer een beetje rust te krijgen want mijn kop staat op ontploffen en wat doe jij? Jij dacht leuk te zijn en gaat tegen me lopen praten.' Ze keek vernietigend naar Marina en legde toen haar hoofd weer neer op het kussen. Ze kon vanaf die plaats niet naar Marina kijken.' Ohh en ps. je hebt er wel het haar voor om medusa te zijn.'

'Een schoen tegen m'n neus gooien, gaat niet veel helpen voor de rust,'zei Marina met een poeslief stemmetje. Over het haar reageerde ze niet, niemand kon het veel schelen hoe Marina eruit zag. Behalve iemand die als een pietje precies op alles iets ging aanmerken.

Dana Elle lag met haar ogen dicht en wreef over haar oogleden.' Als je nu eens je kop kan houden dan zeg ik misschien sorry van die schoen.' Ze had echt geen zin in een grote bitchfight maar als het aan Marina lag was daar geen ontkennen aan. Dus ging ze rechtop zitten en begon
tegenopmerkingen te verzinnen. Zodat ze altijd een antwoord klaar had.