Meisjes slaapzaal 2.

Mag Katty opeens ingrijpen/boos doen tegen Dana?(a)
Dat lijkt me leuk.:3
Want niemand verwacht van haar dat ze sterk is.xd

Ethan keek naar haar knien "Zover ik kan zien valt het nog mee" het bloedde enit en het zag er nogal normaal uit, behalve de rode vlekken die blauwe plekken zouden gaan worden. hij keek haar aan, in de hoop dat ze zou kalmeren

Katty. wrote:

Mag Katty opeens ingrijpen/boos doen tegen Dana?(a)
Dat lijkt me leuk.:3
Want niemand verwacht van haar dat ze sterk is.xd

Voor mij part wel. XD
--
Marina keek juist niemand aan, ze zweeg en dacht na. Toch zag het eruit alsof ze haar knieën bestudeerde, wat niet echt was. In gedachten overliep ze alle dingen die ze gedaan zou kunnen hebben. Dana was voor haar opmerking boos geworden, misschien het-ogen-rollen? Het sloeg nergens op, maar het was tenminste iets.

Ethan stond op en keek naar Dana "Ik kan wel raden waar ze nu over nadenkt, dus ag ik weten waarom je dat hebt gedaan?" hij maakte haar geen verwijten. En dat hoorde je in zijn stem. Hij klonk kalm en rustig

Marina hoorde vrijwel niets meer, misschien door het feit dat er een heleboel haar uit haar hoofd was gerukt door eraan te trekken en dat ze nu enorme hoofdpijn had? Ze was niet bij de pinken, maar besefte wel dat ze het liefst gewoon nooit meer deze zaal zou binnenkomen.

Katty kwam net terug gelopen van de wc. Niks had ze gevolgd van het hele gebeuren en dus keek ze fronsend van de ene naar de ander. Al snel kwam ze erachter aangezien Marina op de grond lag en Dana met gebalde vuisten stond te kijken. Haar woedde begon op te borrelen. Waarom zou je een jonger meisje slaan als jou?

Dana Elle keek naar haar handen en met een zachtte stem zei ze,' Ik weet niet wat..' Verder kwam ze niet. Ze had weer één van haar beroemde woede aanvallen gehad maar ze kon het niet verwoorden. Ze had gehoopt dat nu ze bij Raf was het niet meer zou komen.' Sorry.' Was het enige wat ze kon zeggen.

Katty kwam boos op Dana afgelopen. 'Wat is er mis met jou?' vroeg ze fel. 'Oke als je iemand van je eigen jaar slaat, of een jongen, of iemand die even sterk is als jou maar een onschuldig kind dat jonger is als ja. Hoe laf kun je zijn?' begon ze fel te sissen, nog wel goed verstaanbaar. Katty werd niet snel boos, maar om zulke dingen dus echt wel.

Dana Elle hield er niet van als buitenstaanders zich ergens mee gingen bemoeien,' Jij weet niks van het verhaal af en ik sla haar niet omdat ze een jaar jonger is. En het zijn trouwens twee jaren.' Ze sisde even erg als Katty en keek haar met samengeknepen ogen aan. Waar bemoeide ze zich mee, dit was haar niet ruzie en ze moest zich erbuiten houden.

'Ik zeg ook niet dat je haar dáárom slaat. Maar je slaat iemand die jonger als jou is gewoon níet. Want ik ken Marina en die is niet vals tegen mensen. geïrriteerd kan best maar echt zo erg dat ze haar zou willen slaan echt niet.' siste ze terug. In haar ogen was een felle blik te zien. Oke, het waren haar zaken niet en ze had zich er niet mee bemoeid als het eerlijk was geweest, maar dit was gewoon niet normaal. Een jonger meisje slaan, wat bezielde je dan.

Dana Elle keek haar even giftig aan,' Dan ken jij mij nog niet. En ik heb dus ook geen probleem ermee om jou te slaan. Maar dat doe ik niet want één persoon is al erg genoeg.' Haar blik werd even wat zachter en met een bezorgde blik schoten haar ogen naar Marina. Ze had haar echt pijn gedaan en dat kwam allemaal door zo'n verdomde woede aanval. Als ze niet uitkeek zou ze er nog één krijgen en dan was Katty de volgende die op de grond kwam te liggen. Dat wilde ze echt niet want ze begon Marina net aardig te vinden maar ze wist dat ze het nu helemaal had verpest want dit kon je niet zo snel goed praten.

'Sla me maar. Sla me maar. Doe maar. Je bent toch zo laf om een jonger persoon te slaan doe er dan meteen twee. Mij boeit het niks, want je kent me niet en weet niet wat ik allemaal kan.'. Ze moest omhoog kijken om Dana te zien maar haar boeide het niet. Zelf wist ze wel dat ze kon vechten, niet dat ze dat ging doen want die ene keer op het schoolfeest was genoeg, maar ontwijken kon ze ook.

Dana Elle keek van Marina naar Ketty, ze moest echt haar mond gaan houden want ze voelde haar bloed alweer koken. Straks kreeg ze weer een woede aanval. Ze moest Raf vinden, hij moest haar kalmeren, anders sloeg ze weer iemand en zou ze zichzelf nooit meer vergeven. Ze draaide zich snel om en liep naar de deur. Rustig ademen, herhaalde ze een paar keer in haar hoofd maar het wilde niet werken. Ze voelde haar handen weer tot vuisten gaan maar probeerde flink door te lopen naar de deur. Waar was Raf ze had hem nodig!

'Doei.' zei ze er draaide zich om. Ze keek naar de eerstejaars. 'Sorry, soms gebeuren zulke dingen hier op school.' zei ze terwijl ze op de grond knielde naast Marina en haar vol medelijden aankeek. 'Waar heeft ze je allemaal pijn gedaan?' vroeg ze bezorgd.

Ethan keek naar Katty "Dat was nu ook weer neit nodig geweesd" hij voelde zich genegeerd. blijkbaar vond katty dat hij neit genoeg was om Marina te helpen.

'Dan had je moeten ingrijpen.' zei ze kortaf. Ze had geen zin in nogmeer ruzie maar dat deze jongen niks had gedaan vond ze echt vreselijk dom. Voor zijn eigen ogen had hij een vriendin geslagen zien worden, en hij had er niks tegen gedaan. Hij had ook gewoon ervoor kunnen zorgen dat Dana ermee was gestopt.

Raf liep vrolijk naar de slaapzaal van Dana. Hij had een uur vrij omdat de leraar ziek was en ging kijken of Dana er ook was. Tot zijn verbazing zag hij de deur open staan. Voorzichtig en een beetje achterdochtig gluurde hij naar binnen. Waarschijnlijk kon dat wel als de deur open stond, maar je wist maar nooit. Hij zag Dana vlak bij de deur staan, even was hij blij omdat ze er was. Maar zodra hij 'hoi' wilde zeggen zag hij dat er iets aan de hand was. Marina, die hij een beetje kende lag op de grond en Katty en een jongen die hij niet kende zaten erbij. "Wat... wat is er aan de hand?"

Dana Elle zag Raf en brak. Ze had iets goed fout gedaan en het ging haar niet lukken om het recht te zetten.' Ik.. en..zij..' Het lukte haar niet om een normale zin te maken en ze liet zich tegen de muur aan op de grond zakken. Wat had ze gedaan. Marina had helemaal niks verkeerd gedaan! Het voelde heel even heel goed om weer te vechten maar Marina was niet de bedoeling geweest. Die stomme woede aanvallen van haar.

Ethan keek naar Katty "Sorry, maar Dana was al gekalmeerd en ik vroeg haar wat er aan de hand was. En toen begon jij je ermee te bemoeien en werd Dana weer kwaad." hij keek geirriteerd naar katty voor hij zich naar Marina wendde "Gaat het"

'Het gaat wel,'zei Marina die rechtop ging zitten. Ze had de afgelopen gesprekken gehoord, ze had geen flauw idee hoeveel medelijden ze kon opwekken als ze stil was en naar haar eigen ledematen keek.

Raf aarzelde niet, het maakte hem nu niet zoveel uit wat er was gebeurd. Hij liep snel naar binnen, zich niks aantrekkend van de giechelende meisjes. Snel ging hij naast Dana tegen de muur aan zitten en sloeg zijn arm om Dana heen en streelde haar over haar haar. "Rustig maar, rustig maar." Dat bleef hij de hele tijd herhalen, of het zin had wist hij niet maar hij bleef het gewoon zeggen.

Dana Elle voelde dat ze wat rustiger werd van zijn woorden,' Je hebt me de afgelopen tijd wel vaak moeten kalmeren hé!' Zei ze zonder dat ze stotterde of moest huilen. Ze was leeg geen enkele emotie kwam meer haar lichaam in of uit. Ze had het idee dat ze ergens ver boven hun zweefde en dit allemaal vanuit de lucht had aanschouwen. Ze was zichzelf niet geweest maar toen ze Raf zag was ze een soort van terug gezogen haar lichaam in.

Marina keek naar het stel voor hen en stond op. Hoewel het pijn deed en ze de eerste dagen niet meer zou kunnen rennen zonder een zeurende pijn ging het wel. Dana en Raf pasten bij elkaar, ze verschilden hard, maar dat waren zij en Ethan ook.

Marina wrote:

'Het gaat wel,'zei Marina die rechtop ging zitten. Ze had de afgelopen gesprekken gehoord, ze had geen flauw idee hoeveel medelijden ze kon opwekken als ze stil was en naar haar eigen ledematen keek.

Ethan knitke "Mooi" een glimalchje sierde zijn lippen. daarna keek hij emt een zie-je-nou-wel-blik naar katty. Hij mocht haar neit. Net als dat hij little neit mocht. Ze was te opdringerig

'Ja, nadat zij een vriendin van jou een paar klappen had gegeven. Als je had ingegrepen was ik niet boos geworden op Dana. Had Marina geen pijn gehad en had je nogsteeds niks fouts gedaan als Dana ook jou vriendin was. Want nu kan ze ook nog geschorst worden als een van die eerstejaars haar verklikken.' antwoordde ze droogjes terug. Daarnaar keek ze glimlachend naar Marina. 'Goed!'.