Meisjes slaapzaal 2.

'Oftewel geef je toe dat die hele schoenhistorie per ongeluk was, kan ook,'zei Marina die vanbinnen zuchtte. En begon ze geïrriteerd te bedenken dat zij toch ook NOOIT had kunnen weten dat Dana rust wilde? De slaapzalen waren sowieso geen al te rustige plaats.

Dana Elle keek weer vernietigend en zette haar gezicht toen op emotieloos.' Je weet zelf ook wel of het perongeluk was of expres. En zo ga ik dus absoluut geen sorry zeggen. Je gedraagt je als een echte bitch.' Ze wou geen ruzie maar ze was gewoon zo moe en het zat volgens haar in haar karakter dat ze mensen boos moest maken. Gelukkig had ze ook bijna altijd een tegenopmerking dus zo erg vond ze het allemaal niet. Alleen nu juist wanneer ze rust wilt moet dit gebeuren.

'Komt er nog iemand achter,'mompelde Marina. Was het zo moeilijk te geloven dat iedereen zich als een bitch kon gedragen? De meesten deden dat, zelfs degenen van wie je het het minst verwacht. Het klonk raar, maar het was zo.

Dana Elle liet een harde zucht ontsnappen en stond op.' Ik heb hier geen zin in ik zoek wel een andere plek ofzo om tot rust te komen jij bent nou niet het leukste gezelgschap. Of nee laat ik die zin anders zeggen, jij bent geen gezelschap jij bent een plaag!' Ze keek emotieloos toen ze die woorden zei maar hoopte dat het Marina echt zou raken.

'Een plaag, de tiende plaag van Egypte die verdwaald is geraakt?' Marina rolde met haar ogen, ze mochten wel iets beters verzinnen. Iets beters dan "Plaag". En natuurlijk was ze niet het leukste gezelschap, zij trouwens ook niet.

Dana Elle werd giftig, ze had hier geen zin in,' Ja misschien wel, maar ik kies zelf liever voor een plaag zoals de Pest? Dat past toch veel en veel meer bij jou vind je zelf ook niet?' Ze grinnikte gemeen en wendde boos haar hoofd af. Ze zocht tussen haar spullen naar haar muziek. Ze kon niet langer tegen die rot stem van Marina.

'Ja, natuurlijk. Alles is beter dan jou,'zei Marina met haar ogen rollend. De rollen omdraaien, perfect mogelijk. EN nog leuk ook. Ze merkte dat Dana in haar spullen zocht, yay, 0-1 voor haar. Oké, misschien ook niet, maar het was leuk om te denken.

Dana Elle draaide zich abrupt om en liep met verhitte passen naar Marina,' Moet jij even goed luisteren klein onderdeurtje. Jij zit me tot nu toe alleen maar de les te lezen en dat terwijl ik toch wel veel ouder ben en ook nog eens veel wijzer! Dus als jij nu niet dat arrogante mondje van je dichthoud zal ik je niet heel laten en hoop ik voor jou dat je weet hoe een ziekehuis eruit ziet!' Ze was nu echt woedend. Ze zag witheet en wilde nu alles dat maar een beetje irritant was kapot slaan.

Marina had haat aan iedereen die haar uitschold omdat ze klein was en zo deed omdat ze toevallig ouder waren. 'Ik lees je de les niet, dat doe je nu toevallig zelf. En toevallig heb je geen flauw idee hoe ik ben, dus daarover kan je ook zwijgen!' Ze keek Dana zonder te knipperen aan, ze was zelf verdomd arrogant.

Dana Elle keek giftig naar Marina en draaide zich om. Ze moest even afkoelen, ze liep naar haar bed en haalde rustig adem. Toch lukte het haar niet om haar woede te beheersen, haar vuist raakte zonder dat ze het echt door had de muur en haar knokkels begonnen te bloeden. Ze vloekte even binnensmonds en pakte gelijk het dichtstbijzijnde stukje stof.' Je leest me wel de les en dat irriteert me mateloos, en het is denk ik niet zo heel moeilijk om te weten hoe jij bent!'

'Tuurlijk niet, dat weet je natuurlijk wel als je me nog nooit hebt gesproken,'zei Marina die heel goed wist dat dit een punt voor haar was. Ze hadden elkaar nog nooit gesproken zonder een vriendschappelijk woord. Het was meteen ruzie, poef. Misschien zou Dana nu iets anders zeggen, dat ze elkaar heel goed hadden gesproken, maar Marina wist: Voor één keer was dit gewoon waar.

Dana Elle rolde met haar ogen,' We hebben elkaar nooit gesproken maar mensenkennis helpt veel mee hoor om mensen te beroordelen.' Ze tikte tegen haar hoofd en draaide toen weer met haar ogen. Wat was het toch weer een lekker dom meisje. Maar goed niet iedereen had zo veel mensen kennis als Dana Elle. Niet dat ze die mensen kennis zo veel gebruikte.

'Mensenkennis, jij? Dat is hetzelfde als zeggen dat de lucht groen is,'zei Marina met een lachje. Ze flapte er van alles uit, niets wat ze eigenlijk écht had willen zeggen, maar ze was met haar gedachten voornamelijk ergens anders en hoorde maar half wat Dana zei.

Dana Elle had geen zin in deze discussie.' Weet je wat ik ga jou gezicht even verbouwen omdat je zo te zien niet weet wanneer je jou bek dicht moet houden!' Ze bond het stukje stof om haar hand heen en liep toen dreigend op Marina af. Dan kwamen maar boks lessen toch nog ergens van pas.

Marina stond op. 'Kan je het niet meer met woorden alleen af?'Zei ze spottend terwijl ze klaar was om dat 'pak slaag' te incasseren. Ze kon het zelf niet, zou waarschijnlijk moeten tranen van de pijn. Vermoedde ze. Maar ze was klaar, ze was geen watje, ze kon het.

Dana Elle,' Nee blijkbaar niet dan maar met geweld!' Ze liet haar knokkels knakken en stond nu recht voor MArina,' Nog wat te zeggen voordat ik je tanden eruit sla?' Ze was niet van plan zich door zo'n arrogante trut de grond in geboord te worden. En zou dan ook echt gaan slaan als het moest.

'Jazeker, ik vraag me af waarom je niet eens moeite doet om me te leren kennen,'flapte ze eruit. 'En sla maar, ik ben niet bang,'voegde ze er uitdagend aan toe. Sla dan, sla dan als het moest. Misschien was Dana wel bang, en zij niet. Ze wist niets over Dana, en zow as het ook andersom.

Dana Elle keek even heel verbaasd en herstelde zich een fractie van een seconde later.' Omdat jij bij de eerste zin die je tegen me zei al aangaf dat je me niet mocht. Ik bedoel ik had niet eens een peuk in mijn hand en alleen de geur van sigaretten was om me heen.' Ze keek vernietigend naar Marina maar deed toch een stap achteruit.

'Toevallig kon ik moeilijk weten dat je er geen vast had, en heel toevallig stond je met je rug naar me toe,'verklaarde Marina hun ontmoeting. Voor alles wat er een reden, ook voor haar "bitchy" gedrag. En ook moest ze altijd hoesten van sigarettenlucht.

Dana Elle keek nog raarder,' Waarom zei je dan dat je daar niet mocht roken tegen mij terwijl je niet eens wist of ik aan het roken was!' Ze maakte het nu alleen nog maar erger want dat betekende in haar oren dat Marina haar had bevooroordeeld en daar had ze een nog grotere hekel aan dan aan mensen die haar de les lezen.

'Ik vroeg of je hier mocht roken. Ik zei niet dat je rookte,'zei Marina die haar hoofd schuin hield. Plots sprong Liane op haar schoot. 'Hé, Liane,'zei Marina met een veel zachtere stem. Ze aaide Liane achter haar oren en aaide de poes.

Dana Elle keek even vies naar de poes. Volgens mij was deze ruzie wel afgerond. Niet dat ze klaar was met Marina. Nee die zou ze echt nog gaan slaan maar nu moest ze even haar knokkels verzorgen. Want ze begonnen wel erg veel pijn te doen. Ze liep met grote en zware passen naar de deur. Ze gooide hem open en beende vinnig de ruimte uit.

Marina keek Dana na. 'Doeg,'zei ze. Ze krabde Liane achter de oren en zette Liane toen van haar schoot. 'Kom je mee?'Vroeg ze aan de kat, ook al zou ze niet antwoorden. Ze deed de deur weer open en zei de slaapzaal gedag, samen met Liane.

Tess probeerde de deur geluidloos open te doen en de slaapzaal binnen te stappen. Haar tas zag er niet bepaald zwaar uit, waarschijnlijk had ze niet veel persoonlijke bezitten... Snel keek ze om zich heen en legde haar tas op een nog leeg bed. Fijn... Zo te zien was het een niet al te rustige slaapzaal. Maar ze accepteerde het feit dat ze socialer zou moeten worden...

Marina zat op haar bed en negeerde de andere meisjes in de zaal. Het was nogal vroeg, dus veel volk was er niet. Dat was goed, vond ze. Er hoefde geen rumoer te zijn.