Jongens slaapzaal 2.

Dylan schudde even met zijn hoofd,' Nee ik ben nooit zo van de relaties maar dat moet ik echt af gaan leren want een relatie kan best leuk zijn.' Hij glimlachte even een beetje schuldbewust maar hij kon het meestal niet laten.' Ik vind het gewoon veel te leuk om te flirten en dan zou ik het meisje alleen maar pijn doen als ik een relatie met haar neem.' Zo was hij ook al een paar keer uit elkaar gegaan. Dan vonden de meiden dat hij te veel flirtte maar zo was hij nou éénmaal.

Cole keek Dylan aan. HIj vond dat iemand niet hoefde te veranderen voor een anderen. Behalve als diegene het wilde. ´´Als het de ware is stop je er waarschijnlijk zelf mee´´ zei Cole. Hij geloofde wel in d ware. ZIjn ouders waren altijd zo gelukkig met elkaar en hij had wel meer voorbeelden gezen. Hij moest zelf altijd kijken of het de ware was. Maar dat zou hij meestl met de tijd zien.

Dylan slikte even, hij was nooit een jongen geweest die geloofde in de ware maar het klonk altijd wel heel aanlokkelijk,' Ja misschien heb je gelijk, en zo niet dan leer ik het wel een beetje af want hoe ouder je word hoe minder ze geïnteresseerd ze worden.' Hij lachtte hij hield wel van het leven niet al te serieus nemen en een beetje zelfspot. Ook vond hij het wel een lekker gesprek. Cole was in zijn ogen een echt sociaal persoon en wat gebeurd er als je twee sociale mensen bij elkaar zet? Nou dan krijg je een heel gezellig en soepel lopend gesprek.

Coe grinnikte wel een beetj om die manier van denken. Eigenljk was het zo gemakkelijk dat het hem maakte. ´´Dat maakt mensen juist zo anderds wat goe is´´ zei Cole met een eelrijk. Appart vond hij goe al zag hnij veel apparte dingen. Maar hijkeek naar zijn blad waar hij eerst wat had geschreven. De neiging om het weer ter veranderen was aanwezig maar Cole wou proberen het te onderdrukken.

Dylan keek ook naar het blaadje en stond toen langzaam op.' Ik denk dat ik zo maar weer ga trainen want ik moet en zal de backflip kunnen!' Hij grijnsde even breed. Soms wat hij toch zo koppig. Als iets niet de eerste keer lukt dan geeft hij of gelijk op het duurt eeuwen en dan is hij alleen maar aan het oefenen omdat het hem moet lukken.

Cole was zelf helemaal niet lenig dus droomde eer zelfs niet van. ´´Succes´´ zei Cole omdat hij echt dacht dat Dylan het nodig had. Al moest hij toe geven waarschijnljk was Dylan veel leniger dan hem zelf. ´´Dan ga ik verde aan it liedje´´zei Cole me een glimlach. Om de daad bij het woord te voegen pakte hij de pen op. HIj vond de tekst niet helemaal goed dus kraste hij weer wat door.

Dylan keek naar de krassende pen en zei toen zonder erbij na te denken,' Je hoeft echt niet zo veel te krassen je teksten zijn echt heel goed!' Toen liep hij naar de deur en zwaaide nog een keer als teken van een groet. Hij ging even met zijn hand door zijn haren en liep toen met slome passen de deur uit.

Dylan liep nogsteeds half stompelend met Trinity aan zijn zijde en de deur stond gelukkig open dus hij hoefde geen moeite te doen om de deur heel moeilijk open te krijgen.' Nou daar zijn we dan.' Zei hij met een grote grijns en woelde even door zijn haren. Dit keer had hij geen zin om het normaal te doen dus alles stond rechtovereind maar hij besteedde er geen aandacht aan. Hij hinkte het laatste stukje naar zijn bed en plofte er volledig op. Met zijn gezicht in zijn kussen en met zijn rug naar Trinity toe,' Kom maar naast me zitten anders.' Hoorde je hem nog mompelen.

Trinity keek toe hoe Dylan het laatste stuk naar zijn bed leek te hinken. Het zag er haast zielig uit, als een gewond dier. "oke." Trinity was eerst in de opening blijven staan, uit privacy voor deze slaapkamer? Of gewoon omdat hij misschien te veel last had van de knie. Trinity liey zich naast Dylan op het bed plofte, de kamers waren bijna hetzelfde ingericht als bij de meiden. Ze legde haar hand op z'n rug en kietelde hem wat "Alles goed?" vroeg ze aan hem.

Dylan begon wild te kronkelen,' Niet kietelen ik smeek je ik doe alles maar niet kietelen!' Hij keek haar met puppy ogen ook al was het moeilijk omdat hij heel erg moest lachen vanwege het gekietel. Zijn blik gleed toch nog wel heel even om zich heen om te kijken of er nog jongens waren. Maar er zaten alleen drie eersteklassers in de hoek van de slaapzaal en dat maakte hem dus weer helemaal niks uit. Zijn witte hemd begon helemaal te draaien rond zijn lichaam omdat hij heen en weer bewoog om de kietelende handen van Trinity te ontwijken.

Het was Trinity's bedoeling niet geweest dat hij zo moest lachen om het kietelen, maar al snel lach ze zelf ook half dubbel omdat ze hem kietelde. (yeah ik krijg die zin niet logisch uit m'n kop >.<). "hmmm." zei ze bedachtzaam terwijl ze haar hand onder z'n opgekrulde T-shirt stak, al was het niet echt onder aangezien deze toch al oprolde "Daar moet ik toch even over nadenken." grijnsde ze terwijl ze wat naar voren boog en hem een kusje op de wang te geven. Ze had al gezien dat er maar 3 jongens in de slaapzaal waren, ze keken alle 3 zo ongemakkelijk dat ze toch snel weg zouden gaan.

Dylan voelde de hand van Trinity tegen zijn warme huid aan en gelijk schoot hij weer in de lach omdat hij helemaal slecht tegen kietelen kon wanneer er geen stof tussen zat.' Nee echt ik doe alles maar please hou op!' Hij moest moeite doen om deze opmerking verstaanbaar te maken maar als het goed was kon Trinity hem toch nog wel verstaan tussen het lachen door.

Trinity ging nog enkele seconden door met kietelen, maar hield toen op "vooruit dan maar." zei ze net zo lachend als hem, ze trok 1 been het bed. Dat zat beter.
-
heel kort, school :c

Dylan snapte niet waarom mensen hem altijd kietelde. Hij kon er echt niet tegen en hij zou ook gewoon alles doen om het te laten stoppen.' Thanks je bent een schat maar dat wist je al.' Hij lachtte en drukte een kus op haar lippen. Toen hij doorhad dat ze niet goed zat kwam er een grote grijns op zijn gezicht. Met een snelle beweging had hij haar op hem liggen en zei dood leuk alsof er niks was,' Zo beter?'

Trinity sloeg een gilletje van schrik, maar ook omdat het gewoon een snelle beweging was toen ze naar voren getrokken werd over Dylan heen, al veranderde haar gezichtsuirdrukking al snel in een grijns. Ze steunde met haar ellebogen naast zijn schouder. Achter zich hoorde ze de deur dicht klappen, volgens haar hadden ze er genoeg van gekregen. "hmmm een stuk beter, net als je knie zeker." ze keek em plagend aan.

Dylan schoot in de lach,' Nee die is nogsteeds erg pijnlijk maar ik heb hem wel een beetje gebruikt om je mee te krijgen. Verwacht niet dat ik iets van je wil. Het enige wat ik van je wou was wat tijd met jou alleen.' Hij lachtte een beetje schuldbewust en ging met zijn hand even door zijn haren. Toen streek hij een verdwaald plukje haar uit haar gezicht en ging met zijn vingers op de terug weg langs haar wang.

Trinity keek hem zogenaamd beledigd aan, maar de glinstering in haar ogen verraadde dat ze er helemaal niet mee zat. "En dat kon je niet gewoon zeggen." grinnikte ze. Het was een stuk beter dan een mislukt dansje proberen uit te voeren n zo'n invalluur. Het was een prettig gevoel om zijn vingers tegen haar wang aan te voelen toen hij het plukje uit haar gezicht streek.

Dylan schudde heftig zijn hoofd, maar kon het niet laten om alles te doen met een grote glimlach,' Nee want dan zou jij denken dat ik alleen maar erop uit ben om je mijn bed in te krijgen. En dat hoef ik echt niet hoor.' Hij lachtte dan nog wel maar zijn blik was serieus. Zij hoefde van hem echt niet zo ver te gaan. Zoenen was leuk maar dan was het ook nog eens zo dat wanneer Trinity dat niet wilde hij het niet zou doen. Het was zo dat Dylan best goeie manieren had hij was alleen gewoon een vreselijke flirt. Zijn vingers konden het niet laten en gleden over haar rug.

Trinity grijnsde als antwoord. Ze was ook niet zo gek om zomaar naar bed te gaan, ze mocht dan makkelijk met jongens flirten en zelfs zoenen, maar zelfs zij had grenzen. En naar bed gaan in een ruimte die openbaar was, nouja voor de mannelijke bevolking van Franklinghigh dat was sowieso not done. Toch waren de kietelende vingers over haar rug wel erg lekker. Ze boog wat naar voren om hem weer te zoenen.

Dylan voelde haar zachtte lippen en wilde eigenlijk haast gelijk meer. Toch wist hij zich goed in te houden en zoende haar verder. Zijn handen gingen helemaal naar beneden tot ze bij haar kont uitkwamen en hij niet meer verder kon omdat hij te kleine armen had en gingen weer omhoog. Zo ging het de hele tijd. Hij genoot van Trinity en het voelde goed om te weten dat Trinity ook niks serieus zocht.

Trinity gleed met haar ene hand naar zijn schouder en legde hem daar op, gewoon om hem aan te kunnen raken. Even niet in ogenschouw nemend dat ze met de rest van haar lichaam ook op Dylan lag. Al had ze haar linkerarm nog om mee te steunen. Ze duwde zich iets naar voren om wat beter bij zijn heerlijke lippen te kunnen komen. "Is dit hier wel zo verstandig?" vroeg ze. Oké he was algemeen bekend dat ze makkelijk met jongens rondliep, maar roddels konden dodelijk zijn hier op school.

Dylan snapte haar vraag maar al te goed,' Ik denk het niet, zullen we anders ergens heen gaan waar het rustig is? Of wil je het helemaal niet? Ik kan wel met die beslissing leven ook al gaat het moeilijk worden om jou lekkere lippen te moeten missen.' Hij lachtte maar weer stonden zijn ogen serieus. Als ze het niet wilde moest ze het zeggen en hij begreep het ook wel dat die roddels irritant waren alleen hij had er nooit veel moeite mee gehad want veel meiden hierzo vonden het niet al te erg zolang ze maar heel even met hem gezien werden want dan waren ze cool ofzo. Nou hij vond er niks cools aan als mensen alleen maar om populariteit met hem omgingen.

Plagend porde ze hem in z'n zei, voor zover dat mogelijk was in de houding. "ik denk dat de jouwe ook wel heel zwaar gaat worden." grijnsde ze "Maar ergens anders heen gaan is wel zo verstandig." op onverklaarbare wijze verschenen er toch wat blosjes op haar gezicht. Iets wat totaal oncverwacht was voor Trinity, ze bloosde maar zelden. Maar het was toch wat genant om zoiets zomaar te vragen tijdens een zoen partij.

Dylan was de blosjes niet ontgaan en hij vond het heel erg schattig bij haar staan,' Waar wil je heen, ik volg je toch wel bijna overal naartoe.' Hij lachtte en ging met zijn vingers even over haar hals en over haar toch wat schattig rode wangetje. Hij gaf haar een kus en keek haar daarna weer lievelijk aan.

Trinity kuste hem nog even kort terug voor hij antwoord gaf "Een rustiger plekje, er moest vast wel iets in de buurt zijn." fluisterde ze. Ze kende natuurlijk de bezemkast wel, ze had er al meerdere keren gestaan om met een jongen te zoenen, maar om het voor te stellen stond zo stom. "Een jongen zoals jij weet vast wel wat stille plekjes." het was nadeel dat het dag was, anders hadden ze gewoon de brandtrappen kunnen nemen.